Via een post van een van zijn fictieve karakters wist Dennis Biesma zich bij een uitgever in de kijker te spelen. Uiteindelijk verscheen zijn autobiografische verhaal ‘De regen kwam van binnen’ niet bij die uitgever, maar koos Dennis ervoor het boek zelf uit te brengen. Over het hoe en waarom vertelt Dennis uitgebreid in dit blog.

Voor de mensen die je nog niet kennen: wil je jezelf kort voorstellen?

Mijn naam is Dennis Biesma; opgegroeid in Rotterdam en inmiddels al ruim 15 jaar woonachtig in Amsterdam. Ik werk in de IT, als freelancer en daarin heb ik de rol van product owner. In deze rol begeleid ik bedrijven bij lastige ICT-projecten, bijvoorbeeld bij fusies. Ik noem mezelf ook wel probleemoplosser en heb een creatieve geest en technische skills. 

Hoe is jouw boek ‘De regen kwam van binnen’ tot stand gekomen? Want ik begreep dat je eigenlijk werkte aan een heel ander manuscript, een thriller? 

Dat klopt. Ik volgende tijdens de coronapandemie twee opleidingen aan de Schrijversacademie, thriller schrijven en creatief schrijven. Dat deed ik terwijl ik al bezig was aan het manuscript van mijn thriller, over Lara Jade. Daardoor merkte ik dat ik soms al verder was dan we in de opleiding op dat moment waren. Op een gegeven moment dacht ik dat het leuk zou zijn om mijn hoofdpersoon, Lara Jade, een eigen stem te geven. Ik opende een Facebook-account op haar naam en daar deelde ik mijn eerste schrijfsels. Soms waren dit opdrachten van de Schrijversacademie die ik omboog. Voor mij ook een mooie manier om voor het eerst naar buiten te komen. Op een geven moment schreef ik over het kerstgevoel – iets dat ik als voormalig Jehovah’s Getuige niet echt had. Het was een vrij persoonlijk stuk en ik kreeg niet alleen reacties van lezers, maar ook van een uitgever. Die vroeg of ik daar niet meer over wilde delen, over opgroeien binnen deze gemeenschap.

Dus eigenlijk was er al interesse van een uitgever voor je zelf het idee had om een autobiografie te schrijven?

Dat klopt. Ik heb meteen verteld dat Lara Jade een pseudoniem was en ze gaven aan dat voor een autobiografie het niet mogelijk is om onder pseudoniem te schrijven. Toen heb ik wel nagedacht of ik onder mijn eigen naam een boek wilde schrijven over opgroeien binnen de Jehovah’s Getuigen. Maar al snel merkte ik dat ik het een aantrekkelijk idee vond. Tijdens het schrijven van de eerste versie heb ik regelmatig contact gehad met de uitgever. Daarbij gaven ze tips over wat er anders kon of moest. Toen het manuscript in eerste versie af was, bleek dat het toch niet in hun fonds paste. Dat was wel even slikken kan ik je zeggen.

Hoe ben je toen verder gegaan?

Ik heb een literair agent benaderd en verschillende uitgevers. Maar ik kreeg nergens het aanbod waar ik echt van dacht ‘dit is het.’ De ene uitgever wilde bijvoorbeeld geen e-books uitgeven, alleen als de auteur er zelf op stond. Een andere uitgever wilde het boek wel uitgeven, maar alleen als ik eerst een schrijfopleiding bij hen zou volgen van duizenden euro’s. Dat gaf me het gevoel dat uitgevers niet altijd handelen in het belang van de auteur. Ik vond bij de uitgevers niet de ambitie die ik zelf voelde. Omdat ik mezelf binnen de IT-wereld ook zie als probleemoplosser, ben ik gaan nadenken over wat ik zelf graag wilde en waarom dit niet zou kunnen. Toen heb ik besloten om mijn boek zelf uit te geven. 

Wat is toen je eerste stap geweest?

Ik heb contact opgenomen met Sietske Scholten. Zij liet zien dat je als selfpubber, als je het professioneel aanpakt, ook echt kunt leven van het schrijven. Ze is voor mij wel een voorbeeld. Het is voor mij ook een toekomstdroom om te leven van het schrijven. Ik zie voor me dat ik 8 maanden per jaar op Bali ga wonen en zo’n twee boeken per jaar schrijf. 

Wie heb je betrokken bij het definitief maken van je manuscript?

De eerste versie heb ik nog aan de uitgever laten lezen. Zij hebben globaal ook feedback gegeven. Daarna heb ik er zelf nog twee of drie keer doorheen gelezen en heb ik een redacteur betrokken en feedback laten geven. Dat was nog op de hoofdlijnen. Daarna heb ik het nog een keer op taal laten redigeren. 

Kun je al meer vertellen over jouw volgende boek?

Zeker! Lara groeit op met stem in haar hoofd, die noemt ze Jade. Ze komt uit een zeer christelijk gezin, dus ze mag hier niet over praten van haar ouders. Die zijn bang dat anderen zouden gaan denken dat Lara bezeten is. Ze moet dus een deel van zichzelf onderdrukken, waardoor ze niet helemaal normaal opgroeit. Als ze op haar 16^e uit huis gaat, gaat ze zich ontwikkelen. Zoals je leest zijn er paralellen met mijn eigen jeugd en proces.

Kun je al iets delen over de verschijningsdatum?

Maart 2023 is het streven, maar het kan mogelijk ook wat later worden. De redactie is af, maar die moet ik nog verwerken. Als alles loopt zoals gepland is maart nog wel haalbaar, maar rondom het verschijnen van ‘De regen kwam van binnen’ heb ik alleen wel gemerkt dat het fijn is om tussen het moment dat het boek echt af is en je niet meer hoeft te schrijven, er nog wel tijd over is. Bijvoorbeeld voor interviews, om recensies voor te bereiden, de boekpresentatie te doen, om de promotieplannen uit te werken en rond te krijgen en natuurlijk voor het versturen van alle bestellingen. Daar had ik bij mijn eerste boek eigenlijk net te weinig tijd voor.

Heb je nog een tip hoe je om moet gaan met dingen die niet gaan zoals je zou willen tijdens de promotie?

Als er iets negatiefs gebeurt, kun je dat als negatief ervaren of je kunt proberen het om te buigen. Een voorbeeld. Ik kreeg na het verschijnen van mijn boek veel positieve reviews op Hebban, mijn achterban wilde het boek graag lezen en gaf ook meteen recensies. Hebban vond de reviews te positief – het boek stond op 4.6 sterren. Dat zorgde ervoor dat mijn boek tijdelijk geen recensies kon krijgen, het was in feite geblokkeerd op Hebban. Daar heb ik een bericht over geschreven: ‘ik heb Hebban gebroken.’ Wat weer zorgde voor veel reacties en interactie. Overigens, toen het boek uitkwam bij StoryTel stond ik na een week in de top 10 van non-fictie boeken– met als gemiddelde rating ook weer een 4,6!

Heb je een ultieme tip voor iemand die nu bezig is met schrijven van zijn of haar eerste boek? 

Allereerst, schrijven is iets dat je moet leren en leren kost tijd. Veel oefenen zou mijn eerste advies zijn. Ik ben niet perfectionistisch, als ik nu mijn boek opnieuw zou schrijven dan zou ik het anders schrijven. Als ik een boek schrijf en ik ga het zelf doorspitten op verbeteringen, dan wordt het vast een betere eerste versie, maar dan duurt het schrijven ook veel langer. Dus ik kies er voor om dat niet te doen, om een redacteur daar ook naar te laten kijken en dan met die feedback het verhaal aan te passen. Als mijn thriller straks een 8,5 is en met heel veel meer moeite een 9 kunnen zijn, dan ben ik tevreden. Als het voor mij goed voelt, dan is het ook goed. Ik kan naar anderen luisteren, maar vind het belangrijk dat het ook echt mijn boek blijft. Schrijfregels zijn er om richting te geven, niet om je te beperken in je vrijheid in je creatieve proces. Dus bepaal wat je zelf belangrijk vindt.