Interview met Kim de Lange, auteur van Anders Pak Je Toch Gewoon Een Goed Boek?

In mei 2020 verscheen het burn-out dagboek van Kim de Lange, Anders Pak Je Toch Gewoon Een Goed Boek. Een verslag in dagboekvorm, waarin Kim schrijft over alles wat haar tijdens haar burn-out is overkomen en hoe ze haar herstel heeft aangepakt en beleefd. Een boek waar we eerder al een enthousiaste review over schreven. Hoe koos Kim voor deze vorm en hoe heeft ze het zoeken naar een uitgever aangepakt? Je leest het in dit interview.

Om bij het begin te beginnen, waarom besloot je over jouw burn-out een boek te schrijven? En wist je meteen ‘het moet de vorm van een dagboek krijgen’?

Toen ik volledig uitgeschakeld op de bank lag was er niets wat ik kon. Dat vond ik denk ik nog wel het meest pijnlijke. Ik kon niet werken, geen leuke dingen doen, amper de dagelijkse gewone dingen doen. Mijn hoofd was een grote brei, omdat ik me nergens op kon concentreren. Maar wat ik ontdekte was dat schrijven nog wel lukte. Weliswaar kleine stukjes, maar toch. Het schrijven gaf mij een klein lichtpuntje op de dag en iets van eigenwaarde. Ik begon de dagelijkse dingen te beschrijven: over dat het weer lukte om een stuk te fietsen en ik ondertussen ook nog sjans had met een grijze vogelaar van in de zestig! Over dat ik met een paniekaanval in de bioscoop zat. Door dingen te beschrijven dacht ik: ik besta, ik doe nog mee met de wereld.

Van tevoren had ik niet zozeer bedacht dat het een dagboek zou moeten worden. Dat idee kreeg langzamerhand steeds meer vorm.

Had je al ervaring met schrijven?

Ik schreef al langere tijd blogs voor mijn eigen website en social media. Onderwerpen over communicatie en omgaan met medische incidenten. Een keer eerder had ik een artikel gepubliceerd. En ik schreef ook licht komische verhalen over mijn ervaringen als acteur in trainingen voor een ledengroep. Maar eerlijk gezegd zag ik mezelf niet echt als schrijver. Als ik nu terugblik denk ik: ja ik deed het altijd al. Als kind schreef ik al verhalen.

Heb je tijdens het schrijven van Anders Pak Je Toch Gewoon Een Goed Boek hulp gehad of advies gevraagd?

Ik ben een echte solist. Dus in eerste instantie ben ik gewoon gaan schrijven. Op een gegeven moment wist ik: dit wordt een boek. Toen het manuscript af was heb ik een schrijfcoach gezocht om met mij door het manuscript heen te gaan. Dat gaf veel inzicht en het was ook prettig, omdat ik niet alles in een keer hoefde te herschrijven, maar gefaseerd. Voor mijn brein ook wel zo prettig.

Hoe heb je het zoeken naar een uitgever aangepakt?

Ik heb eerlijk gezegd niet heel veel veldwerk gedaan naar verschillende uitgevers. Mijn aandacht was vooral gericht op uitgeverij Paris Books, een uitgever die debuterende auteurs begeleidt. Ik had heel graag een keer een zomercursus schrijven bij hen gedaan. Omdat ik in de burn-out zat kon dat natuurlijk niet, maar via hen ben ik wel in contact gekomen met mijn schrijfcoach die aan hen verbonden is. Het is overigens niet zo dat als je je laat coachen, je ook zeker weet dat het manuscript wordt uitgegeven. Daarin moet je de normale procedure lopen, met manuscript insturen enzovoort. Ik moest daarin zelf nog wel wat overtuigingskracht gebruiken. Ze gaven aan dat een zelfhulpboek met daarin tips voor de lezer gewoon beter zou verkopen. Dat wilde ik zelf niet, want dat zou betekenen dat juist de essentie van mijn boek zou verdwijnen. Toen Geert Kimpen het las zei hij: ‘Het is een heel inspirerend verhaal geworden. Welkom bij Paris Books.‘ Kon ik weer rustig ademhalen.

Als je alles van tevoren had geweten, zijn er dan dingen die je graag eerder had geweten?

Ik zou denk ik wel meerdere uitgevers hebben benaderd. Nu was ik heel gefocust op een uitgever en dat maakt het ook kwetsbaar op de een of andere manier. Het heeft voor mij goed uitgepakt, maar gaf ook wel even stress dat de uitgever en ik allebei iets anders voor ogen hadden.

Daarnaast merkte ik dat marketing heel veel werk is. Het was dat het net coronatijd was en mijn normale werk on hold stond, maar anders had ik niet zoveel tijd erin kunnen stoppen. Er komt ontzettend veel bij kijken. Je moet werken aan je zichtbaarheid, veel posten op Facebook, LinkedIn en Instagram, persberichten schrijven, beetje brutaal zijn en gewoon mensen benaderen (lekker buiten je comfortzone!). Zelf heb ik ook een hele online presentatie in elkaar gezet, met script en cameraman en al. Scènes schrijven, me laten interviewen. Heel leuk om te doen. Al met al is het wel een hele leerschool geweest.

Wat is de beste tip die jij in dit hele schrijf- en uitgeeftraject kreeg?

Dat mijn schrijfcoach tegen mij zei: herschrijf een verhaal per dag. Doe het liever goed, dan gehaast. Dat gaf heel veel structuur. In de ochtend ging ik dan een verhaal opnieuw schrijven en dat was dan ook echt genoeg voor die dag. En ook: geen haast maken! Van nature ben ik ongeduldig en wil ik dingen snel, maar een boek schrijven is net zoiets als 9 maanden draagtijd. En dan denk je: ik ben er bijna, maar dan moet je nog een hele eindspurt maken: het herschrijfproces, puntjes op de ‘i’, stukken schrappen. Daar wordt het verhaal alleen maar mooier en beter van, dat is belangrijk om voor ogen te houden.

Wat is de leukste ervaring die je hebt gehad in dit hele traject?

Ik had heel veel persberichten verstuurd en toen kreeg ik ineens een mailtje van Susan Smit. Eerst dacht ik: zal iemand een grap met me uithalen. Susan Smit is namelijk een van mijn favoriete schrijfsters. Toen ik realiseerde dat het echt Susan Smit was, maakte ik een sprongetje in de lucht. Mijn verhaal kwam in de Happinez!

Wat zou je iemand willen meegeven die denkt aan het schrijven van een boek?

Begin gewoon met schrijven. Houd je niet teveel vast aan een vastomlijnd plan, maar schrijf. Het is belangrijk om de creatieve stroom te volgen.

Fotocredit: denk-beeldig

De review van Anders Pak Je Toch Gewoon Een Goed Boek lees je in het blog met daarin de beste boeken van 2020. Wil je zelf ook een uitgever benaderen voor je boek? Lees dan vooral het blog met tips over het zoeken van de juiste uitgever.